23 SEP,2023
The story of the Sufi poet ਬਾਬਾ ਫਰੀਦ ਦਾ ਜਨਮ 1188 (573 ਏ.) ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਮੁਲਤਾਨ ਤੋਂ 10 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਕੋਠੇਵਾਲ ਵਿੱਚ, ਜਮਾਲ-ਉਦ-ਦੀਨ ਸੁਲੇਮਾਨ ਅਤੇ ਮਰੀਅਮ ਬੀਬੀ (ਕਰਸੁਮ ਬੀਬੀ), ਵਜੀਹ-ਉਦ-ਦੀਨ ਖੁਜੇਂਦੀ ਦੀ ਧੀ ਦੇ ਘਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਅਮਰੇਸ਼ ਦੱਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਕਾਲ 1178-1271 ਦੱਸਿਆ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਮੁਲਤਾਨ ਵਿਖੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਉਸਤਾਦ ਖਵਾਜਾ ਕੁਤਬੁੱਦੀਨ ਬਖਤਿਆਰ ਕਾਕੀ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ, ਜੋ ਬਗਦਾਦ ਤੋਂ ਦਿੱਲੀ ਜਾਂਦੇ ਸਮੇਂ ਮੁਲਤਾਨ ਤੋਂ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਸਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ, ਤਾਂ ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਸਟਰ, ਖਵਾਜਾ ਕੁਤਬੁੱਦੀਨ ਬਖਤਿਆਰ ਕਾਕੀ ਤੋਂ ਇਸਲਾਮੀ ਸਿਧਾਂਤ ਸਿੱਖੇ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਹਾਂਸੀ, ਹਰਿਆਣਾ ਚਲੇ ਗਏ। ਜਦੋਂ 1235 ਵਿੱਚ ਖਵਾਜਾ ਬਖਤਿਆਰ ਕਾਕੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ, ਫ਼ਰੀਦ ਨੇ ਹਾਂਸੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਬਣ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਜੋਧਨ (ਮੌਜੂਦਾ ਪਾਕਪੱਤਨ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਵਿੱਚ ਵੱਸ ਗਿਆ। ਉਹ ਚਿਸ਼ਤੀ ਸੂਫੀ ਕ੍ਰਮ ਦੇ ਮੋਢੀ ਪਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੀ।
ਫਰੀਦੁਦੀਨ ਗੰਜਸ਼ਕਰ ਦਾ ਅਸਥਾਨ ਪਾਕਪਟਨ, ਪੰਜਾਬ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ।
ਬਾਬਾ ਫਰੀਦ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕਵੀ –
ਫਰੀਦਾ ਜੋ ਤੈਨ ਮਾਰਣੀ ਮੁਕਿਆੰ ਤਿਨ੍ਹਾੰ ਨ ਮਰੇ ਘੁੰਮਾ
ਫਰੀਦਾ ਜਾ ਲਬ ਥਾ ਨੇਹੁ ਕੀਆ ਲਬ ਤਾ ਕੂੜਾ ਨੇਹੁ
ਕਾਲੇ ਮਾਈਡੇ ਕਪੜੇ, ਕਾਲਾ ਮਾਈਡਾ ਵੈਸ,
ਗੁਨਾਹੀਂ ਭਰਿਆ ਮੈਂ ਫਿਰਾਂ, ਲੋਕ ਕਹੈਣ ਦਰਵੇਸ਼।
ਗਲੀਂ ਸਿੱਕਮ ਦੂਰ ਘਰ, ਨਾੜੀ ਪਿਆਰੇ ਨੀਂਹ,
ਛੱਲਾਂ ਤੇ ਭਿੱਜੇ ਕੰਬਲੀ, ਰਹਾਨ ਤਾਣ ਟੁੱਟੇ ਨੀਂਹ।
ਰੋਟੀ ਮੇਰੀ ਕਾਠ ਦੀ, ਲਾਵਾਂ ਮੇਰੀ ਭੁਖ
ਜਿਨਾ ਖਾਦੀ ਚੋਪੜੀ, ਘਨੇ ਸਹਿੰਗੇ ਦੁਖ
READ ALSO : ਹੁਣ ਜਲੰਧਰ ‘ਚ ਹਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਿੱਝਰ ਦੇ ਘਰ ਬਾਹਰ ਲੱਗਿਆ ਨੋਟਿਸ, ਸਾਕ ਸਬੰਧੀਆਂ ਲਈ ਸੁਨੇਹਾ
ਫਰੀਦ, ਨਾ ਮੁੜੋ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਮੁੱਠੀਆਂ ਨਾਲ ਮਾਰਦੇ ਹਨ।
ਫਰੀਦ, ਜਦੋਂ ਲਾਲਚ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਕੀ ਪਿਆਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਜਦੋਂ ਲਾਲਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਝੂਠਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਆਪਣੇ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਲੱਦਿਆ, ਮੈਂ ਕਾਲੇ ਬਸਤਰਾਂ ਦੀ ਲਿਬਾਸ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦਾ ਹਾਂ।
ਅਤੇ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਦਰਵੇਸ਼ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਵਾਅਦਾ, ਇੱਕ ਲੰਮਾ ਰਸਤਾ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਚਿੱਕੜ ਵਾਲੀ ਗਲੀ
ਜੇ ਮੈਂ ਹਿੱਲਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਚਾਦਰ ਵਿਗਾੜਦਾ ਹਾਂ; ਜੇ ਮੈਂ ਰਹਾਂਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਸ਼ਬਦ ਤੋੜਦਾ ਹਾਂ।
ਮੇਰੀ ਰੋਟੀ ਲੱਕੜ ਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਮੇਰੀ ਭੁੱਖ ਮਿਟਾਉਣ ਲਈ ਕਾਫੀ ਹੈ,
ਪਰ ਜਿਹੜਾ ਮੱਖਣ ਵਾਲੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ‘ਤੇ ਦਾਵਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਆਖਰਕਾਰ ਕਰੇਗਾ The story of the Sufi poet
ਹਰ ਸਾਲ, ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਪਾਕਪਟਨ ਵਿੱਚ, ਮੁਹੱਰਮ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਇਸਲਾਮੀ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ, ਸੰਤ ਦੀ ਬਰਸੀ ਜਾਂ ਉਰਸ ਛੇ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲ ਇੱਕ ਵਾਰ, ਉਰਸ ਮੇਲੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਤੋਂ ਲੱਖਾਂ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਅਤੇ ਸੈਲਾਨੀ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਚਾਂਦੀ ਦਾ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲਦਾਰ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਸੋਨੇ ਦੇ ਪੱਤੇ ਵਿੱਚ ਜੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਹ “ਗੇਟ ਟੂ ਪੈਰਾਡਾਈਜ਼” ਸਾਰਾ ਸਾਲ ਤਾਲਾਬੰਦ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੁਹੱਰਮ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਸੂਰਜ ਡੁੱਬਣ ਤੋਂ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਨ ਤੱਕ ਸਿਰਫ ਪੰਜ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਨਾਲ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਾਪ ਧੋਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੈਰਾਡਾਈਜ਼ ਦੇ ਗੇਟ ਦੇ ਖੁੱਲਣ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਭਗਦੜ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਵਿਆਪਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ। 2001 ਵਿਚ ਭਗਦੜ ਵਿਚ 27 ਲੋਕ ਕੁਚਲ ਕੇ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ 100 ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।The story of the Sufi poet
